Eind 1946 beslist de directie van Picañol om een nieuwe montagehal te bouwen en de gieterij opnieuw in te richten onder het motto ‘door kwaliteit naar vooruitgang’.De oude gieterij dateerde van de periode van de Gieterij Valcke. Door de invoering van nieuwe schokmachines kan het zand nu onder druk gevormd worden. In dezelfde periode is Picañol een van de eerste om synthetisch zand te gebruiken bij het gieten van stukken. In maart 1947 neemt Picañol deel aan een congres over gieterijtechnieken in de lokalen van Fabrimetal te Brussel. Daar kan het aantonen dat het mogelijk is om gietijzer met grote weerstand te vervaardigen in een industrieel proces door het mengen van een groot procent staal in de lading van de smeltovens. Een groot aantal Belgische gieterijen zal dit principe dan ook snel overnemen. In april 1947 ontvangt Picañol het Inlichtingencentrum voor nikkel in België en het Britse ‘The Mond Nickel Company Limited’. De ingenieur van het Britse bedrijf stelde na zijn bezoek de uitbating voor van 2 brevetten. Hiermee is Picañol de eerste in België, om gietijzer van het naaldvormig type in de oven te verwerken, gelegeerd met nikkelmolybdeen, met hoge weerstand bij trek- en schokproeven en ook bij weerstandsduur. Dit procédé was een uitmuntende verbetering voor het vervaardigen van de slagbomen en slaghamers op de Omnium-weefmachine. Vanaf 1948 is de gieterij uitgerust met een nieuw laboratorium waar zowel mechanisch, metallografisch als chemisch onderzoek verricht kan worden. Het toevoegen van staal bij het gietijzer is echter niet zonder gevaar. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog wordt het staal dikwijls gerecupereerd uit de restanten van de oorlogen. Het staal van granaten en obussen is in de streek van Ieper veelvuldig voor handen, vooral uit de Eerste Wereldoorlog. Het gebeurt dan ook dat een obus waarvan de ontsteker niet is verwijderd tot ontploffing komt wanneer hij in de ‘cubilot’ (smeltoven) wordt geworpen, zonder grote gevolgen evenwel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten